disable copy

Παρασκευή 15 Ιουλίου 2011

Εν Ινοσεντ Μαν

Ο ΑΘΩΟΣ

Μου το θύμισε ο φιλος Mike ‘The-Soon-To-Get-Bike’ Potonis και το βαζω, για να δειτε πως μπλεκεις μερικες φορες κι ας εισαι αθωος.

Κινουμαι σε μια παραλληλη της Πατησιων, εποχη φοιτηταριο, δε θυμαμαι τωρα δρομους αλλα είναι μια που κοβει ολο καθετους με ονοματα παρου, πατμου, συρου και κατι νησια.

Πηγαινει μπροστα μου ενας παπαρας με Φιατ κι όπως εχει παρκαρισμενα αριστερα-δεξια δε μπορω να τονε περασω.

Σταματαει λοιπον σε κάθε διασταυρωση ΜΙΣΗ ωρα, κοιταει πανω, κοιταει κατω, κοιταει πανω, κοιταει κατω, μου τα χει κανει μενιρ.

Για να κανω 200 μετρα ειχα φαει μιση ωρα, ουτε ο Παντελης να μουνα. Τεσπα.

Καποια στιγμη τα παιρνω στην κρανα και του φωναζω ‘ΕΛΑ ΡΕ ΦΙΛΕ ΚΙ ΕΧΕΙ ΚΡΥΩΣΕΙ Η ΣΟΥΠΑ Η ΡΗΜΑΔΑ ΠΑΝΩ ΚΑΤΩ ΤΟ ΜΟΝΟΔΡΟΜΟ ΜΙΑ ΩΡΑ’

Φευγει κι όπως φευγει ερχεται ένα Σαααμπ αναποδα το μονοδρομο και του χει κανει το φτερο και την πορτα ποτάνα

Κατεβαινει κι εχει γινει μωβ και δεν τα βαζει με το μαλακα που τον τρακαρε μονο ερχεται πανω μου. Τρεχα γυρευε γιατι.

Μπεμβε R51/3 την εκανα μανουβρα μπρος-πισω-μπρος-πισω-μπρος-πισω-αναστροφη-τσιτα-κοντρα στο μονοδρομο σε 0,076 σεκ.

Ετσι και με επιανε δε θα ειχα βγει ζωντανος.

Μαλακες να πουμε.

Κυνηγανε αθωο κοσμο.

3 σχόλια:

Chocorello είπε...

Εξαφανιζόλ - εννοείται κι όλας!

Οπως εγώ, που για δεύτερη φορά τις προάλλες "προκάλεσα" στούκα τύπου μούρη-κώλος μεταξύ ΙΧ σε μποτιλιάρισμα.

Την πρώτη κινούμουν στον διάδρομο ακριβώς με την ίδια ταχύτητα (όχι πάνω από 10χλμ) με τον δεξί μου ΙΧ, ο οποίος είχε ξαπλάρει μέσα στο πήξιμο και τον είδα να έχει κολλησει το υπνωτισμένο βλέμμα του στην ρόδα μου όπως πηγαίναμε τσουλώντας μαζί. Οταν έπεσε πάνω στον σταματημένο μπροστινό του, η ρόδα μου εξαφανίστηκε στα βάθη του διαδρόμου.

Προχτές, μια απο τα ίδια. Μόνο που τώρα - υποθέτω, εκτός αν ήταν ο ίδιος - με κοιτούσε αγχωμένος από τον καθρέφτη για να μην κάνω την τρέλλα και του χωθώ ή κάτι τόσο αψυχολόγητο.
Τελικά δεν πρόλαβα, γιατί έπεσε πάνω στον μπροστινό του, κι εγώ χάθηκα στο ηλιοβασίλεμα σφυρίζοντας αδιάφορα.

Συμπέρασμα: Οταν πάμε μπρος, κοιτάμε και μπρος.

Ωρεβουάρ.

Ανώνυμος είπε...

Γεια σου φιλε συντροφε Τσοκορέλλο!

Σε διαβαζω απο συνταγες μεχρι εμπειριες και μου φτιαχνεις το κεφι :)

Ειδες ομως ρε παιδι μου, ολο εμας τους αθωους κυνηγανε...

Την καλησπέρα μου!

Λυκος

ck είπε...

Ναι ρε σεις, όλη η αθωωτητα πάνω σας εχει πέσει!

Βρε ΟΥΣΤ!!!