Πανώλη

Από τα μηχανάκια στη βεράντα, στο σαλόνι, στη μπανιέρα κτλ κτλ σήμερα γράψαμε άλλη μια λαμπρή σελίδα στην ιστορία του ερασιτεχνικού restoring. Γιατί καλά να είσαι μάστορας, αλλά άλλη η χάρη του ερασιτέχνη.

Σήμερα ο Μιχαήλος πήγε στο γραφείο του, έβαλε όμορφα όμορφα δίπλα στο γραφείο το πλαίσιο του 750Κ, το πότισε με διαβρωτικό και στα μικρά δημιουργικά διαλείμματα έπιανε τη συρματόβουρτσα κι έτριβε.

Ήταν επίσης ένα ωραίο θέαμα κι ένα αντικείμενο συζήτησης που έβγαζε τους πελάτες από τη ρουτίνα του ΄καλημέρα' και του 'πως πάει'.

Όσο να ναι είναι μια αναβάθμιση το 'Καλημέρα! Τι είναι αυτό;' 'Πλαίσιο CB750 του '76' 'Α, μα είναι πολύ χαριτωμένο, τι ωραίες κολλήσεις' 'Χαιδέψτε το δε δαγκώνει'.

Που θα φτάσουμε δεν ξέρω.

Με το χαλκό ακόμα δε βγάλαμε άκρη αλλά κάααατι διαφαίνεται που θα είναι σε στυλ πειραματικού DIY. Δε μπορώ να πω λεπτομέρειες γιατί θα μας πάνε μέσα για βιοχημικό πόλεμο.

We are not cool

Προχθές χάζευα αυτό το λινκ εδώ πέρα

Bullshit hipster bike videos

και ομολογώ ότι προσυπογράφω αν όχι σε όλα, τουλάστιχον σε αρκετά απ΄ όσα λέει. Μιλάει για όοοολα αυτά τα βίντεα (sick) και τις ινσταγκραμικές καλλιτεχνίες που έχουν γεμίσει τον κόσμο με 'vintage bikes' και με εταιρίες που πουλάνε ελευθερία, μάλλινους σκούφους, φούτερ και κωλοφάναρα.

Τα δε 'vintage bikes' συνήθως είναι κάτι σκελετωμένα 250-500 της κακιάς ώρας, που αν κάτσεις πάνω έχεις μισήσει τα μηχανάκια για πάντα πάνω στο δεκάλεπτο. Ο μόνος λόγος να μη συμβεί αυτό είναι να χεις σπάσει τα μούτρα σου πριν περάσει το δεκάλεπτο γιατί μ' αυτά τα φρένα, αυτές τις αναρτήσεις και το ντεπόζιτο δαχτυλήθρα δε θα πας και μακριά.

Και βλέπω κάτι μουσάτους με φανέλες και αεροπορικά γυαλιά σε κάτι βίντεο με 850 φίλτρα περασμένα από πάνω και τίτλους του στυλ Ride Hard να πηγαίνουν με 40, άντε 60 στο τσακίρ κέφι και να πηγαίνουν όλοι ζιγκ ζαγκ με κάτι καθίκια 3/4 στο κεφάλι βαμμένα πέρλα κι ένα χαμόγελο λες κι έχουν πάρει lsd σε υπόθετο.

Μιλάω για κάτι τέτοια

http://vimeo.com/63160220#at=0 

http://vimeo.com/61200700#at=0

http://vimeo.com/66530902#at=0

''This is no different than some dumb Wrangler jeans commercial with cowboys, pick-up trucks and some horrible country song. Just a different target demographic.''

Αν βγάλεις τα φώτα και τη μουσική συνήθως βλέπεις τρεις μουσάτους να οδηγούν τρία βαρετά μηχανάκια με 40 άλογα. Και τα τρία μαζί.

και θα μπορούσα να βάλω άλλα 10, το ξέρετε το στυλάκι. Αυτό που πραγματικά τα σπάει όμως, είναι τούτο δω

http://vimeo.com/67693215#at=0

όπου η μοτοσυκλέτα έφυγε απ' το δρόμο και μπήκε στα σαλόνια. Κάνουμε τέχνη φίλε. Γι αυτό φτιάχνουμε κι ένα Καβασάκι 800 με ένα φέρινγκ και βγάζουμε και το μπροστινό φτερό και το πουλάμε 18 χιλιάρικα, βλέπε Deus.

http://vimeo.com/70984663#at=0

Γιατί προφανώς όλα για τα φράγκα γίνονται, ή αμφέβαλλε κανείς;

Πάρτε λίγο τιμούλες.

http://shop.au.deuscustoms.com/collections/mens-jackets/products/rc-deus-jacket

http://shop.au.deuscustoms.com/collections/mens-pants/products/darry-rin

Γυαλιά...

http://shop.au.deuscustoms.com/collections/riding/products/aviator-4602-goggles-chrblk

και φυσικά εργαλεία

http://shop.au.deuscustoms.com/collections/accessories/products/makr-x-deus-tool-roll

Ειδικά τα εργαλεία είναι μαγεία. Τέτοια τιμή δεν πουλάς εργαλεία ούτε σε τύπο που του χει χαλάσει το έλκηθρο στην κεντρική πλατεία στην Αλάσκα και είναι ή αυτό ή γίνεται παγωτό βανίλα.

Το πρόβλημα μου εμένα είναι τώρα το εξής - γιατί δεν είμαστε κι εμείς cool σαν αυτούς τους τύπους ρε γαμώτο; Κάτι κάνουμε στραβά προφανώς, αλλά τι; Κι εμείς με μηχανάκια ασχολούμαστε, κι εμείς βίντατζ άιρονς φτιάχνουμε, που είναι το λάθος;

Φτιάξαμε πχ. με το Χρήστο το XL185 μου. Δε μπορώ να πω ότι είμαστε κουλ. Στην πυλωτή από κάτω το φτιάξαμε, στα διαλείματα καθόμαστε χάμω και τρώγαμε κάτι πρόχειρα, και ξαναδώστου. Ούτε μουσικές γκαγκάν είχαμε, ούτε 14 ipad με GoPro από δίπλα, και οι φωτογραφίες που βγάλαμε δεν ήταν σαν το τελευταίο καρεδάκι του Λούκυ Λουκ που φεύγει στο ηλιοβασίλεμα. Τίποτα, όλα χύμα.

 Γρασοτυρόπιτες.

 Αποτυχία.

Μπορεί να φταιγε το μηχανάκι λέω εγώ, να μην ήταν ξέρω γω τόσο κουλ το 185 του 89 αλλά τώρα με το 750 του 76 θα έφτιαχνε η κατάσταση. Κι αυτό στην πυλωτή το λύσαμε.

Αίσχος. Μα ειναι τώρα κουλ φωτογραφία αυτή, με τον πλαστικό κουβά; Μπασκλασαρία.

Δεν απογοητεύτηκα, είπα θα φτιάξει η κατάσταση. Έβλεπα και ξανάβλεπα τα χιπστεροβίντεο να μαθαίνω τεχνικές. Μπορεί να φταίει κι ο τόπος. Το ίδιο είναι τώρα ο Γιόφυρος με το Λος Άντζελες;

Το Σάββατο λοιπόν που πέρασε φτιάχναμε με το Μιχαήλο για 5 ώρες το 750Κ του '76. Και είναι και μηχανάκι για το οποίο θα σφάζονταν οι χιπστεράδες. Αλλά και πάλι, ντρέπομαι που το λέω, δεν είμαστε κουλ. Μας βγήκε ο πάτος να τρίβουμε, είχαμε πάει στη βιομηχανική περιοχή σε ένα εργοστάσιο κι ούτε καν το εργοστάσιο ήταν κουλ.


 Μπορεί να φταίει που δεν είχαμε μούσια και σκούφους. Άσε που δε φάγαμε τίποτα organic foods μόνο κάτι σουβλάκια που διάλεγες με ποιο χέρι θες να τα φας, μ' αυτό που έχει το διαβρωτικό ή με το άλλο που έχει το γράσο;

Κοιτάζω και τις φωτογραφίες κι ούτε καν ο ουρανός δεν είναι πορτοκαλί, ξεφτίλα δηλαδή.

 Το παράξενο είναι ότι παρόλο που δεν ήταν cool η όλη κατάσταση εμείς περάσαμε φανταστικά. Λες και παίζαμε στην αλάνα. Αλλά με πιάνει το παράπονο ρε παιδί μου πότε πότε που δεν είμαστε αυτό το instagram κατάλαβες; Και το μηχανάκι σκεφτήκαμε να το κάνουμε πολύ κουλ με ξύλινη σέλα από μαόνι και γκριπάκια από μασίφ βρακολάστιχο σε αντρασίτ τόνους και να το γυρίσουμε σε πιο γήινα χρώματα στο ντεπόζιτο αλλά το κακό είναι ότι δε θα οδηγείται μετά κι εμείς θέλουμε να το κάνουμε και βόλτες - παραξενιά θα μου πεις.

Τι να πω, φαίνεται είμαστε καταδικασμένοι να είμαστε μια ζωή uncool. Δε βαριέσαι. Καλά περνάμε κι έτσι.

Από το 750Κ στα τσουκάλια και τα μανουάλια

Ναι ξέρω ο τίτλος είναι κάπως.

Ας αρχίσουμε με την εικόνα. Με μια εικόνα.

Χαλκός. Η ιδέα μας έχει μπει εδώ και δυο μέρες. Είχαμε καταλήξει στό ότι προτιμάμε το γυμνό μέταλλο από τα βαψίματα. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι δε μπορείς να παίξεις με το μέταλλο - χωρίς να κάνουμε όμως πολλά σκαλίσματα και φιοριτούρες.

Δέσιμο με χαλκό και σε ντεπόζιτο, πως γίνεται; Έλα ντε. Ψάξαμε κατ' αρχήν στο ιντερνετ. Βρήκε ο Μιχαήλος φωτό από ένα 'ταπεινό' 185 που έχει δουλευτεί με χαλκό.

Ρώτησα και τον Ηλία τον Νταίρη και το Σπύρο το Λίτσα. Και οι δυο, γκουρού, απλά - τους έχω αναφέρει ξανά και τους βρίσκετε και στο fb. Στο μηχανάκι της φωτογραφίας το πιθανότερο είναι ότι έχει μπει ένα φύλλο χαλκός πάνω στο ντεπόζιτο, κολλημένο. Ο Ηλίας μου έδωσε την ιδέα 'καπακιού' από χαλκό που θα μπαίνει πάνω με σπειρώματα. Έτσι θα μπορείς να έχεις 2-3 'καπάκια' που ν' αλλάζουν την όψη της μηχανής. Είπατε τίποτα για custom? :p

Μπλέξαμε να ψάχνουμε το τι και το πως. Από πρόσθετα κομμάτια μέχρι ότι θες. Τη λύση την έδωσε ο Σπύρος ο Λίτσας που την έχει εφαρμόσει και στο απίστευτο XR που έχει φτιάξει.

Επιχαλκωση ολο το ρεζερβουαρ και μετά μονωμα στα πλαγια. Αμμοβολη, παλι μονωμα και ηλεκτροστατικη νικελ. 

Ναι, ξέρω, κι εγώ το διάβασα τρεις φορές για να το πιάσω. 

Πως θα γίνει όμως να μη σκουριάζει ο χαλκός; 

Κι εκεί είχε λύση. Βερνικάρεις με ειδικό βερνίκι που πουλάνε στα εκκλησιαστικά είδη.

Περίμενα ότι θα κάνω πολλά πράγματα στη ζωή μου τέτοια στόφα που είμαι. Το ότι θα έμπαινα κάποια στιγμή σε εκκλησιαστικά είδη για να φτιάξω 750Κ του '76, όχι, δεν το χα σκεφτεί. 'Ναι γεια σας, θα ήθελα ένα θυμιατό, τρία κεράκια και βερνίκι για χόντα εφτάμιση'.

Γενικά το στυλ που έχουμε καταλήξει είναι περίπου σαν αυτό (για αυτή τη βδομάδα)

σε στήσιμο τουλάχιστον - αν και υπάρχει σκέψη και για τρακτερωτά. Αλλά έχουμε καιρό γι' αυτά, για την ώρα προσπαθούμε να έχουμε ένα rolling chassis για να παίζουμε. Μέχρι τότε έχουμε καιρό να δούμε και άλλες ιδέες του Λίτσα όπως

''εγω θα στοκαριζα το ρεζερβουαρ με υγρο μολυβι.πολυ παλια τεχνικη και οσοι την εκαναν εχουν πεθανει.ημουν τυχερος να δω ομως μια φορα.το μολυβι ειναι απο παλιες μπαταριες και λιωνεται με καυστικη ποτασα.περνιεται με σπατουλα και τριβεται με ρασπα.ολο το ρεζερβουαρ γινεται τρισδιαστατο.''

Ο άνθρωπος είναι απλά αλλού. Κι έχουμε τη χαρά του γκάβακα που μαθαίνει από τους καλύτερους, δεν είναι και λίγο. Γι αυτό και περνάω πότε πότε μερικά εδώ πέρα, για όσους γουστάρουν τη μουτζούρα και το κόψε ράψε προκειμένου να βγει κάτι ΔΙΚΟ ΤΟΥΣ όχι κάτι που σου πουλάνε έτοιμο. 

Καλημέρα.

ΥΓ. Να τονίσω επίσης ότι ο Σπύρος είναι ένας συνεπής και αξιόπιστος άνθρωπος και δεν έχει καμία σχέση με όψιμους κάγκουρες εκ Ρεθύμνης που έχουν ξεκουτιάνει πια σε τέτοιο βαθμό που έχουν ξεχάσει τρεις φορές να σου φέρουν αυτά τα ρημάδια τα Showa για να τα σενιάρεις. Δεν θα ήθελα φυσικά να στοχοποιήσω το φίλο μου το Χρήστο τον Κωστάκη, δίνω απλά ένα τυχαίο παράδειγμα. 

The killing fields

Σήμερα γυρίζοντας στην πόλη για διάφορες δουλειές, παραλίγο να έχω ατύχημα τουλάχιστον 5 φορές, και μιλάω για καλό ατύχημα. Ο παππούς που ούτε σταμάτησε στο στοπ, ο τύπος ανάποδα στο μονόδρομο, το ποδήλατο που ήρθε απ το πουθενά, η πόρτα που άνοιξε, ο πεζός που πέρασε μπροστά απ' το λεωφορείο χωρίς ορατότητα και τα λοιπά και τα λοιπά και τα λοιπά.

Απέφυγα 'ρουτινιάρικα' ότι έτυχε στο δρόμο μου, όπως κάνετε όλοι τουλάχιστον όσοι έχετε χρόνια στη σέλα ή καλή αντίληψη. Τίποτα το ιδιαίτερο. Αυτό που με τρόμαξε είναι πόσο μέρος της ρουτίνας μας είναι πλέον όλη αυτή η ιστορία. Είναι πλέον τόσο αυτονόητο που δεν το αντιλαμβανόμαστε καν. Σκεπτόμενος ένα νέο οδηγό και πως βγαίνει σ' αυτούς τους δρόμους είναι να σε πιάνει τρεμούλα.

Το τραγικό δεν είναι ότι δεν υπάρχουν δρόμοι, δεν υπάρχει σωστή σήμανση, δεν υπάρχει οδική παιδεία, δεν υπάρχει κοινός νους, δεν υπάρχει υπομονή - το τραγικό είναι πόσο αυτονόητο έχει γίνει όλο αυτό - τόσο, που πλέον δεν το προσέχεις καν.

Απλά 'έτσι είναι'. Και τώρα που πλησιάζουν τα Χριστούγεννα θα κόψει και τις κλήσεις η τροχαία για να κλείσει οικονομικά το έτος και απ' του χρόνου με πρωτιές στα δυστυχήματα πάλι η Κρήτη και η Ελλάδα.

Καλημέρα.

Πόλεμος

Ο φίλος Διονύσης μου έστειλε το παρακάτω λινκ

http://www.ducati.com/ducati_e_la_ii_guerra_mondiale.do

Είναι η αφήγηση μιας τρομερής ιστορίας που αφορά το πως ιταλοί στρατιώτες ξέφυγαν από τους Γερμανούς όταν έβαλαν φόρμες εργασίας, άλλαξαν χαρτιά και κρύφτηκαν στο εργοστάσιο της Ντουκάτι παριστάνοντας τους εκεί εργαζόμενους.

Ενας από αυτός και ο Alberto Cristofori τον οποίο αφορά η ιστορία.

 

Προσπερνάω τις προφανείς λαδιές παντού πάνω στο έγγραφο και θέλω απλά να παρατηρήσω ότι αυτό εξηγεί πολλά. Εάν στη διάρκεια του πολέμου το προσωπικό αντικαταστάθηκε σε μεγάλο βαθμό από ανειδίκευτους στρατιώτες, ειδικά σε τμήματα που αφορούν φλάντζες, καμπάνες και πολλά άλλα εξαρτήματα τότε δε χρειάζεται να απορούμε πλέον για πολλές επιλογές. Δε θα ξαφνιαζόμουν, όπως και κανείς άλλος φαντάζομαι αν και η ομάδα motoGP δεν αποτελείτο από δραπέτες της κοντινότερης φυλακής ή ακόμα και ζωοκλέφτες της γύρω περιοχής του Borgo Panigale οι οποίοι προφανώς ξέρουν πάρα πολλά για πρόβατα αλλά πολύ λίγα για πλαίσια.

Για να γυρίσουμε όμως στην ιστορία, δεν πιστεύω ότι φτάνει στο ελάχιστο σε συγκίνηση και ηρωισμό την ιστορία των 5 ιαπώνων οι οποίοι όχι μόνο πέρασαν 2 εβδομάδες κρυμμένοι σε κάρτερ μπεμβέ τρώγωντας τα μπουζί, αλλά πέρασαν και τον ποιοτικό έλεγχο μιμούμενοι τόσο τον ήχο όσο και τους κραδασμούς του μοτέρ. Φήμες μάλιστα λένε ότι ακόμα και σήμερα μετακινούνται από κάρτερ σε κάρτερ και σήμερα βρίσκονται σε κάρτερ 1200GS adventure το οποίο ούτως ή άλλως δεν μετακινείται μια και είναι ήδη έξω από καφετέρια. Η ιστορία έγινε γνωστή από συνάδελφο τους ο οποίος είχε περάσει τρεις μήνες σε βαλίτσα Katuratech.

Ευχαριστώ το Διονύση γιατί πραγματικά είναι κρίμα να μη μαθαίνονται τέτοιες ιστορίες και σκοπεύω να γράψω στο ΜΟΤΟ ένα σχετικό κειμενάκι. Καλημέρα.

 

KTM 1190

Διαβάζω με παντελή απάθεια τον ειδικό τύπο να παραληρεί σύσσωμος για το 'νέο' σύστημα της ΚΤΜ για το 2014 που σου επιτρέπει με λίγα λόγια να φρενάρεις σε κλίση χωρίς να μπλοκάρει ο τροχός και χωρίς πτώση.

Για όσους απέφυγαν να το δουν μπορούν να το βρουν εδώ

http://www.visordown.com/road-tests-first-rides/first-ride-2014-ktm-duke-1190-adventure-with-bosch-motorcycle-stability-control/23615.html

καθώς και σε άλλα 488 επιλεγμένα σάιτ.

Ο λόγος που το παρατηρώ απαθής είναι επειδή το διάβασα μετά από βόλτα στον επαρχιακό με το XL185s μου του '89 με το οποίο έμπαινα μαλλιά κουβάργια σε κάθε στροφή και όπου χρειαζόταν είτε με κλίση είτε χωρίς κλίση κόλλαγα τη μανέτα του φρένου στο γκριπ. Όχι μόνο δεν μπλόκαρε αλλά παίζει να γκάζωνε κιόλας. Τι να πιάσει το καημένο το ταμπουράκι; Και σε τι άσφαλτο;

Φρενάριζε ιδανικά, και φυσικά κρατούσε την (όποια) (γκουχ) γραμμή του α-πε-ρί-σπα-στο. Και εκτός από απερίσπαστο και άσπαστο, μια και λέμε για ΚΤΜ.

Δεν καταλαβαίνω όλο αυτό τον ντόρο. Κατ' αρχήν δεν πατάς ούτως ή άλλως φρένα. Κι ο πιο κουλός το ξέρει αυτό. Δεύτερον, όπως ξέρουν όλοι οι παλιοί, δεν πατάς ποτέ μπροστινό. Η κλασσική ατάκα παλιότερα ήταν 'Έπεσες; Πάτησες μπροστινό;'

Να πω όμως ότι δε μ' αρέσει η εξέλιξη; ΦΥΣΙΚΑ και μου αρέσει. Θέλω να μάθουν όλοι να οδηγούνε έτσι και μετά να μοιράσει μια μέρα ΔΩΡΕΑΝ RD350 η Γιαμάχα, CBX550 η Χόντα, GPz550 η Καβασάκι και GS1000 η Σουζούκι. Δε θα μείνει ρουθούνι. Θα επιβιώσει καμιά εκατοστή που δε θα χρειάζεται ηλεκτρονικές παπαργιές με 15 patch 3 update και 4 reboot η καθεμία και τα πράγματα θα ξαναπάρουν το δρόμο τους.

Κι αν στο φινάλε θες να φρενάρεις μπροστινό στη στροφή πάρε κι ένα μηχανάκι με ταμπούρα του '89 και σκίστο.

Σιγά την πρόοδος...

Καταραμένη γρίππη

Όταν είμαι κρυωμένος αυτό που με εξιτάρει πάντα είναι οι αντιδράσεις γνωστών και φίλων. Πιστεύω ο καλύτερος τρόπος να δεις με ποιους έχεις να κάνεις είναι να δεις τον εαυτό που βγάζουν όταν κρυώσεις.

Πρώτοι και καλύτεροι οι γιατροί. Κατ' αρχήν αυτοί με ειδικότητα:

'Τι παίρνεις; Κλαβουζονοτεσταμόλη; Δε θα σε πιάσει. Πάρε καρμπονοξυλοβιτόλη και κάνε και γαργάρες με βιζουβιζαβόλι.'

'Μην πάρεις Χεξαλέν. Δεν κάνει τίποτα. Πάρε Γκαργκαροτρόν V και Μπεζαγκαρόν Τουμποφλό και θα δεις πως θα δεις βελτίωση.'

Αυτά που σου λέει δεν τα ξέρουν σε κανένα φαρμακείο και σε καμία φαρμακευτική εταιρία. Είτε είναι κάποιο φάρμακο που βγήκε τον 2o Παγκόσμιο από μια εταιρία που έφτιαχνε και αεροζόλ είτε είναι σε πειραματικό στάδιο στο πανεπιστήμιο της Στοκχόλμης και 'η ηλίθια της γειτονιάς' δεν το έχει φέρει.

Το αποτέλεσμα είναι ότι γυρίζεις τα φαρμακεία με 40 πυρετό και σε κοιτάνε όλοι σαν βλαμμένο. Η μόνη λύση είναι να σε λυπηθεί κανείς και να σου δώσει μια ασπιρίνη να πας σπίτι σου.

Η αγαπημένη μου κατηγορία όμως είναι οι χασάπηδες.

'Αμυγδαλές ε; Βγάλτες.'
'Μα δεν π-'
'Βγάλτες, βγάλτες.'
'Και το χέρι μου πονάει λίγο.'
'Κόφτο. Τι θα κάθεσαι να πονάς;'

Οι χασάπηδες είναι οριακά καλύτεροι από τους εναλλακτικούς.

'Λοιπόν θα πας στο φαρμακείο και θα του πεις να σου δώσει το Ζουαζάρ, είναι πέταλα αγριομολόχας κοπανισμένα στο γουδί με εκχύλισμα σκατζόχοιρου, ούτε χημικά ούτε τίποτα, μια φίλη μου το πήρε και της πέρασε αμέσως το κρύωμα. Και δε βάζεις και χημικά στο σώμα σου.'

Αυτή που στο λέει καπνίζει τρία πακέτα τη μέρα και τρώει delivery 8 φορές τη βδομάδα αλλά ασπιρίνη δε μπαίνει στο ναό.

Αυτοί πάνε χέρι χέρι με τους άλλους με τα σπιτικά γιατροσόφια.

'Θα βάλεις στο αυτί σου μια ελιά, θρούμπα, θα στάξεις μια σταγόνα λεμόνι στο μάτι σου και μετά θα κοπανήσεις καλά ότι χόρτα έχετε στο πάρκινγκ και θα κάνεις εισπνοές, κάθε μέρα, πρωί μεσημέρι βράδυ, συνέχεια.'

Πως γίνεται να σε μισεί ρε φίλε κάποιος τόσο; Και γω να μουν η γρίπη θα φευγα.

Κρίμα να μην τους έχει σύμβουλους ο Άδωνις πάντως, χάνουμε σόου. 40 γέροι τέζα στα νοσοκομεία με τις εισπνοές με τα τσικάλια και 15 ξερόλες από πάνω. Σκέφτεστε τίποτα καλύτερο; 

Aποκλειστικές δηλώσεις Crutchlow

Μετά από το πρώτο tweet του συμπαθούς Cal σε σχέση με την Ντουκάτι, όπου ανέφερε 'I'm doing nothing wrong but the bike goes crazy down there' είχαμε και νέες, αποκλειστικές δηλώσεις.

'Στην αρχή είναι αλήθεια ότι αντιμετωπίσαμε κάποια μικροπροβλήματα που όμως αφορούσαν καθαρά την δική μου προσαρμογή στη μοτοσυκλέτα. Απαιτεί διαφορετική τεχνική από την Yamaha με την έννοια ότι την Yamaha την έριχνες στη στροφή ενώ μ' αυτό πέφτεις εσύ πρώτος. Βρήκα ότι η πιο γρήγορη μέθοδος μ' αυτή τη μοτοσυκλέτα είναι να κατεβαίνεις και να τη γυρίζεις προς τα εκεί που θες και μετά να ξανανεβαίνεις απάνω. Χρειάζεται λίγη εξάσκηση αλλά πιστεύω θα τα καταφέρουμε και θα πιάσουμε τα καλά αποτελέσματα του Dovi. Υπήρχαν βέβαια και θετικά, το χρώμα είναι ωραίο και τα αυτοκόλλητα καλής ποιότητας.

Τη δεύτερη μέρα δοκιμών ξεκίνησα πολύ αισιόδοξος και όχι χωρίς λόγο! Το πλαίσιο μου φαινόταν σαφώς πιο στιβαρό μετά από τις αλλαγές που έγιναν, το μπροστινό είχε πολύ καλύτερη συμπεριφορά και στο φρενάρισμα και στις στροφές ενώ ένιωθα ότι κούμπωνα πολύ καλύτερα πάνω στη μοτοσυκλέτα. Η αλήθεια είναι απογοητεύτηκα όταν μου είπαν ότι αυτό είναι ένα σκούτερ Honda που έχουν για τα πιτς και με ξανανέβασαν στην Desmosedici XVIIV αλλά δεν απογοητευόμαστε, εδώ δεν απογοητεύτηκαν οι μηχανικοί, θα απογοητευτούμε εμείς;'

H εξέλιξη της μοτοσυκλέτας συνεχίζεται.

CB750K - the saga continues.

Λίγο ο χειμώνας λίγο η δουλειά μείναμε πίσω. Οργανωθήκαμε όμως. Με την έννοια του ότι πλέον θα κάνουμε τα περισσότερα πράγματα μόνοι μας.

Αμμοβολή φτιάχτηκε, έστω πρόχειρη με ένα μοτεράκι 100lt που είναι προσωρινό μέχρι να έρθει Το Τέρας που θα φτύνει στο Ηράκλειο και θα ξηλώνει βερνίκια στο Κιάτο. Ηλεκτροστατική μπήκε στο πρόγραμμα μαζί με απλή βαφή. Και μια και θα κάνουμε αμμοβολή θα κάνουμε και καμιά σοδοβολή σε μερικά κομμάτια.

Χώρο βρήκαμε, χάρη στο Μιχαήλο που βρήκε και όλα τα υπόλοιπα παρελκόμενα κι έτσι πλέον τα περισσότερα πράγματα θα περνάνε απ' τα χέρια μας. Δεν 'ξέρουμε', αλλά έχουμε όρεξη να πειραματιστούμε, να κάνουμε λάθη και να μάθουμε. Ντεπόζιτα έχουμε να βαράμε και να βάφουμε οπότε... βουρ. Θα ξεκινήσουμε με απλά βαψίματα μέχρι να φτάσουμε στο pinstriping (γκουχ).

Το επόμενο Σ/Κ θα γίνει The Great Ammovoli Massacre με σκοπό να χτυπήσουμε πλαίσιο, ζάντες, τιμονόπλακα, και αρκετά άλλα.

Σήμερα ο Μιχαήλος ως ασυγκράτητος χτύπησε μια ψιλή με το 100άρι μοτέρ έτσι για τα προεόρτια. Εγώ ήμουν κρεβατωμένος και δεν συμμετείχα αλλά το επόμενο Σ/Κ που θα γίνει το Όργιο θα έχω ανανήψει.

Αυτά είναι τα 'καλορίζικα' απλά, μέχρι να σοβαρευτούμε. 

Πάμε να δούμε τι θα ξεκαθαρίσουμε.